Spark and Light filmini So Yong Kim yönetiyor. Bu, 21. yüzyılda feminenliği eleştirel bir şekilde kutlayan kadınların yönettiği, oldukça beğeni toplayan Miu Miu Kadınların Hikayeleri kısa film serisinin yedinci filmi.

“Annem stabil, uyuyor. Dikkatli sür! Öpüyorum, baba.”

Elizabeth’in bu kısa mesajı almasının üzerinden çok geçmeden, uykusunda kaybolan tek kişinin annesi olmadığı anlaşılır. Elizabeth’in arabası bozulur. Hava dondurucu soğuktur ve yakınlarda yaşam belirtisi yoktur. Sadece beklemesi, sabırla beklemesi gerekiyordur. Kurtarma ekibi yakında burada olacak, Elizabeth. O zamana kadar havalandırma deliklerinde genç ellerini ısıtıyor, garip bir uykuya dalıyor ve ardından daha da gerçeküstü bir uyanış geliyor. İzlanda manzaraları Elizabeth’in anılarıyla bir araya geliyor. Korkular sihirli bir şekilde rahatlatıcı ve fantastik kumaşlara dönüşüyor. Baba, yukarıda, yalnız.

Kadınların Hikayeleri serisinin bu son filmi, So Yong Kim’in For Ellen, Treeless Mountain ve 2006 Sundance Film Festivali’nde Jüri Özel Ödülü alan Inbetween Days gibi önceki filmlerini anımsatıyor. Kore doğumlu Amerikalı yazar ve yönetmen, “Her zaman aile dinamiklerine takıntılıydım” diyor: “Her zaman bununla ilgili kavrayışımı geliştirmeye çalışıyorum.”

Yeni filmde bunun ikiye bölünmüş bir anne biçimini aldığını görüyoruz: Biri hastane yatağında bilinçsiz; diğeri sevgiyle sarmalanmış ve hayat dolu. Riley Keough’un Elizabeth rolündeki keskin performansı, İzlanda’nın şiirsel izolasyonuyla bir araya gelerek bu rüya gibi hikayenin boyutunu etkili bir şekilde ikiye katlıyor.

Miu Miu Kadınların Hikayeleri serisine yeni bir entelektüel ve duygusal renk katıyor: Çocukluk, yetişkinlik ve ölümlülük arasındaki o alacakaranlık boşluk.